Pagina's

vrijdag 24 augustus 2012

Shopverslaving: De Therapie!


Pillowtann
Mag ik mij even voorstellen: Ik ben Linda en ik ben verslaafd.
Shopverslaafd

There, I sad it! Voordat mijn lieve familie meteen een interventie gaat organiseren, het gaat hier om een shopverslaving. En gelukkig niet zo één die er voor zorgt dat ik dagen en nachten online de Wehkamp leeg koop, de deurwaarders mij bij mijn voornaam kennen en ik extra opslagruimte moet inhuren. Maar toch, er wordt meer geshopt dan volgens de inhoud van mijn kledingkast strikt noodzakelijk is. Ik heb het luxe probleem dat ik voor mijn leeftijd best aardig verdien en dat ik samenwoon met een partner die het ook niet slecht heeft getroffen. En je gaat toch leven naar er geld binnen komt. Maar in mijn geval zou het niet geheel onverstandig zijn om eens wat reserves op te gaan bouwen. Waar ik dus heen wil, ik zou best eens wat minder geld uit willen geven. We roepen allemaal wel (of laat ik voor mezelf spreken) dat we tegen de consumptiemaatschappij ben en dat iedereen maar van alles weggooit, maar vervolgens doe ik er wel vrolijk aan mee. Ik persoonlijk ben van het credo, liever kwantiteit dan kwaliteit. Als je in mijn huis Primark roept dan lopen alle kasten leeg. En heb ik nou echt 87 kleuren oogschaduw nodig om een beetje representatief voor de dag te komen?

Waar kom die verslaving toch vandaan?
Voordat ik heel filosofisch ga worden, en dat is echt niet de bedoeling van deze blogpost, nog één ding over de mogelijke herkomst van deze verslaving. Kijk laten we niet moeilijk doen, shoppen is gewoon heerlijk, het gevoel dat als je iets in het rek ziet hangen waar jou naam op staat, wat precies de kleur is van je blauwe ogen, het modelletje waar je al jaren naar op zoek bent. Nu is het niet zo dat ik alleen het gevoel van kopen zo fijn vind. Ik vind het ook heerlijk om het te dragen, te combineren en er achter te komen dat het perfect past bij het bloesje wat al jaren achterin de kast hangt en je nu dus eindelijk weer eens aan kunt. Maar most of all, wil ik er gewoon graag verzorgt en volgens de laatste mode bij lopen. Toch weer die onzekerheid die zelfs al ben ik 31 nog af en toe de kop op steekt. Ik voel me gewoon een stuk prettiger als ik weet dat ik goed uit zie. Tja ik kan het niet zo goed uitleggen maar het is toch een soort masker waar je je achter verstopt. Alsof mijn sprankelende persoonlijkheid niet genoeg is om indruk te maken. (geintje) En op wie moet ik in godsnaam indruk maken by the way. Maar nu dwaal ik teveel af van het onderwerp. Ik heb voor de geïnteresseerde onder ons ook even de symptomen van een shopverslaving opgezocht.

Symptomen van een shopverslaving
• Onbedwingbare drang om te kopen
• Tijdens de aankoop een gevoel van euforie
• Schuldgevoel na de aankoop
• Aankopen verstoppen of liegen over de prijs
• Het lukt niet om te stoppen met kopen

Oeps! Ik ben toch wel aardig op weg. Bij van die programma’s over koopverslavingen zie je altijd hele huizen en kelders van top tot teen volgepropt met spullen die ze toch nooit gebruiken.. Zover is het niet, en de dingen die ik koop gebruik ik ook allemaal. Niet dat dit een excuus is natuurlijk. Spullen verstoppen of liegen over de prijs doe ik ook niet. En een schuldgevoel? Tja, had ik dat maar.

De therapie
Maar wat nu, hoe ga ik dit aanpakken. Ik heb een avondje op google rondgedwaald en daar kwam ik verschillend items tegen over het fenomeen “één jaar lang niets kopen”. Deregels bepaal je zelf, maar het is de bedoeling dat je niets koopt wat niet strikt noodzakelijk is. De meeste bezuinigen niet op eten, hoewel ik dat nou net wel weer interessant vind omdat ik het haat om eten weg te gooien, maar het toch heel vaak sta te doen. Verder worden er geen nieuwe kleren, schoenen en sieraden gekocht, maar wel gerepareerd. Indien echt nodig dan tweedehands. Ook geen wit goed, maar ik zie mezelf nou echt niet met een teiltje en wasbord richting de vecht lopen als de wasmachine het begeeft. Dingen zelf maken wordt wel gestimuleerd, dus het kopen van een bolletje wol is dan weer wel geoorloofd. Zoals deze mensen het doen, vind ik het wat te extreem, bovendien zijn we met zijn tweeën in huis en hij (mijn vriend Robert) ziet me aankomen met een zelfgebreide geitenwollen onderbroek. Maar de gedachte achter dit fenomeen inspireert me wel, en het combineert ook handig met mijn voornemen om minder geld uit te geven. Na wat denk en speurwerk kwam ik tot mijn eigen voorwaarden. Daar ben ik nog eens eerlijk naar gaan kijken want de lijst met wat strikt noodzakelijk was, werd wel erg lang. Dit zijn ze geworden. Oei, dit vind ik wel spannend hoor, als ik ze zo op internet kwak, is ook heel de familie op de hoogte en voel ik de kritische blikken al als op visite kom. Nee, dit bloesje had ik al, echt hoor, ik kan je het bonnetje laten zien. Geen weg meer terug dus.

Wat mag er wel gekocht worden
- het kopen van huidverzorgingsproducten. Ik heb net een merk gevonden wat super werkt voor mijn probleemhuid, dus daar houd ik voorlopig aan vast.
- Deo, haargel, hairspray, douchegel etc. Maar alleen als het op is en prijsbewust! Geen tripje naar de lush bodyshop en andere online ongein.
- Boodschappen. Wat ik wel leuk vind is om te kijken naar hoe je zo min mogelijk verspilt en eens wat gezonder te gaan eten.
- Kopen van cadeautjes. Ik vind het wel heel leuk om dingen zelf te maken, dus wie weet kan ik daar iets mee, en ik zal ook tips over geven van een belevenis. Dagje strand, bos oid. Ga ik me nog verder in verdiepen.
- Tweedehandskleding. Hoewel ik hier niet zo’n fan van ben. Ik werk vlakbij het Waterlooplein en word al misselijk als ik langs zo’n kraampje met zesdehandskleding loop.
- Kleding zelf maken. Niet dat ik het kan…….maar het mag wel.

Wat mag er niet gekocht worden
- Nieuwe kleding, sieraden, schoenen. Deze laatste vind ik lastig, omdat ik bijna nooit kwalitatief goede schoenen koop en ik er van de winter niet als zwerver bij wil lopen. Misschien één goed duurzaam paar?
- Geen tijdschriften en boeken. Slik……die vind ik nog het ergst.
- Eten kopen op het station of in de kantine etc. You get the picture. Volgens mij ga ik daar het meest op besparen.
- Huisraad. Laten we niet overdrijven, een nieuwe springvorm om taarten in te maken mag wel, maar een dure keukenmachine, salontafel of eettafellamp mag niet. Tenzij tweedehands. Dat juist weer wel.

Nou dat waren wel genoeg regels dacht ik zo. Zoals je ziet is het lijstje wat wel mag wat aan de lange kant. Ach, het moet wel leuk blijven. Het doel is bewuster met spullen om te gaan, geld te besparen en creatiever te worden. Wat betreft dat laatste zit je hier goed, mijn zusjes en ik zijn zoals o.a. in de laatste blogpost te lezen helemaal in de DIY mood. Ik denk dat ik voor mijzelf per maand ga bijhouden wat ik allemaal uitgegeven heb en welke tips ik tegen ben gekomen op internet. Ik houd jullie natuurlijk ook op de hoogte. In welke vorm moet ik nog even over nadenken.

Nog een tip tot afsluiting. Ik volg sinds kort op aanraden van mijn zusje de site van de Groene meisjes De Groene Meisjes. Daar zijn veel leuke tips te vinden vooral over tweedehands meubels en kleding. Mocht je meer willen weten over het 1 jaar niets meer kopen project, dan kun je dit het makkelijkst gewoon even intypen op google en dan vind je vanzelf een heleboel blogs.

Wish me luck!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten